Een boek met de mooiste verhalen van en over onze leraren. Schrijf je mee?
Ken je mooie verhalen van en over je juffen, meesters, leraren of hoogleraren? Wijze woorden, onvergetelijke uitspraken of vermakelijke voorvallen in de klas of collegezaal. Verhalen die ook vandaag en voor anderen nog interessant zijn. Deel ze met ons en mail ze naar info@mijnleraarvertelde.nl Ook bijdragen van wie zelf voor de klas staat of stond, zijn van harte welkom.
Titel:
Mijn leraar vertelde eens
Ondertitel:
Onvergetelijke verhalen uit onze schooltijd
Schrijf je mee aan deze kleine geschiedenis van ons onderwijs? Wil je je leerzame, ontroerende of geestige schoolverhalen delen met alle andere (voormalige) scholieren, oftewel: met ons allemaal? Het boek kan een bijdrage leveren aan de waardering voor het leraarsvak, al hoeft niet elk inzending een loflied te zijn op een leerkracht.
Een selectie van de ingezonden bijdragen:
Persoonlijke vraag
Ik was zeven jaar en de juf op onze school in Wageningen gaf ons opdracht om haar iets persoonlijks te vragen. Ik verzamelde moed, stak mijn vingertje op en vroeg: “Gaat u weleens naar de wc?” Ze werd boos en ik werd de hoek ingestuurd. Terwijl ik haar zo hoogachtte dat ik ervan overtuigd was dat de koningin en de juf nooit te maken kregen met deze viezigheid.
Touwtje
Ik ben nooit de biologieleraar vergeten op de ulo in Winterswijk die ons duidelijk maakte dat de neus- en keelholte met elkaar in verbinding staan. Hij snoof heel hard een touwtje door zijn neus naar binnen, friemelde daarna met zijn vingers diep in zijn mond en trok het touwtje door zijn mond weer naar buiten. Dat werkte beter dan een halve bladzijde tekst in een suf biologieboek...
Neus
Op het christelijk lyceum in Harderwijk was onze aardrijkskundeleraar, de heer J.G. Köhler, een van de meest geliefde docenten. We mochten hem eens over de gekste dingen, en ook over persoonlijke zaken, vragen stellen. Nou, wij zagen onze kans schoon. Hij had een enorm dikke, grote neus en ik vroeg hem als veertienjarige puber hoe hij daaraan kwam. Dat wist hij precies. Kinderen komen uit de hemel, vertelde hij, en daar krijgen ze alle lichaamsdelen apart aangemeten. Hij had vooraan gestaan bij de uitreiking van de oren en ogen, maar helemaal achteraan in de neuzenrij, samen met mij. Op tafel lagen nog twee neuzen: een grote, dikke neus en een snotneus. Hij mocht als eerste kiezen en koos, zoals de hele klas kon begrijpen, voor het grote, lelijke exemplaar. Geweldig hoe hij op deze subtiele wijze een puberale leerling op zijn plaats zette.
Twee muisjes
Ik schrijf over 1948, we zitten met 54 leerlingen in de zesde klas van de Van Wassenaerschool in Amsterdam-West. Meester Meng, een begenadigd verteller, is onze onderwijzer en hij geeft ons op een dag een verhaaltje mee voor als het tegenzit. Twee muisjes vallen ’s avonds in een kan met melk. Door de steile gladde wand kunnen ze er niet uitkomen. Het ene muisje geeft al gauw de moed op, zinkt naar de boden en verdrinkt. Het ander muisje blijft met de moed der wanhoop doorzwemmen en ziedaar: de volgende ochtend is er een laag boter op de melk ontstaan. Daarop kan de dappere zwemmer zich afzetten om uit de kan te ontsnappen. Het klinkt vreemd, maar al heel mijn leven krijg ik bij tegenslagen het beeld voor ogen van het muisje in de melkkan.
De namen van de inzenders komen achterin het boek. Niemand kan zien wie wat heeft ingestuurd. Zo is er ook plaats voor minder vrolijke herinneringen. Als je straks benieuwd bent van wie een bepaald stukje is, kun je mailen naar info@mijnleraarvertelde.nl Je vraag wordt dan doorgestuurd naar de inzender. Het boek is eind september 2021 verschenen, maar je bijdrage blijft welkom! Wellicht leven je herinneringen voort in een herziene druk. Je ontvangt dan een berichtje.
Eerder, in 2015 en 2017, verschenen ‘Mijn moeder zei altijd’ en ‘Mijn vader zei altijd’, mijn
bloemlezingen met de mooiste uitspraken van onze ouders en grootouders. Voor deze boeken, tot
stand gekomen met medewerking van Onze Taal en ook uitgegeven door Thomas Rap, mocht ik vele
duizenden bijdragen ontvangen.
Alvast dank voor je medewerking aan de herziene druk!
Jaap Toorenaar